Znaczenie kinezjologii edukacyjnej w pracy z dziećmi z trudnościami szkolnymi

Kinezjologia edukacyjna, zwana również gimnastyką mózgu (Brain Gym) wychodzi z założenia, że nauka nie polega jedynie na procesach myślowych. Twórca teorii dr Paul Dennison z Kalifornii uznał, że za naukę nie odpowiada wyłącznie głowa, ale całe ciało. U podstaw skutecznej edukacji leży ruch, czyli kinezja, gdyż ciało i umysł nie są odrębnymi światami, które mogą bez siebie funkcjonować.

Dla kogo gimnastyka umysłu?

Badania twórcy metody prowadzone były w grupie osób mających problemy z pisaniem. Dzisiaj metodę, choć ma ona spore grono sceptyków i krytyków, stosuje się u dzieci czy dorosłych mających inne specyficzne trudności w nauce: dyskalkulię, dyslekcję, dysgrafię, dysortografię, zaburzenia koncentracji (ADD), zespół ADHD.

Naturalny ruch służy wspomaganiu i organizowaniu pracy mózgu w trzech zakresach:
• Lateralności (inne, nowe czyli kreatywne spojrzenie na problem dzięki współpracy obu półkul mózgowych)
• Skupieniu
• Ześrodkowaniu (harmonizowanie emocji i racjonalnego myślenia)

Podczas ćwiczeń fizycznych wydzielane są neurotrofiny – hormony stymulujące wzrost i funkcjonowanie komórek nerwowych i połączeń między komórkami – im więcej takich silnych połączeń powstanie, tym uczenie się i zapamiętywanie jest łatwiejsze i daje trwałe rezultaty.

Kinezjologia edukacyjna – wuef dla mózgu

Kinezjologia edukacyjna jest metodą, którą warto stosować wśród uczniów mających problemy z nauką, Doboru ćwiczeń powinien dokonać terapeuta, ale zajęcia może prowadzić każdy nauczyciel, rodzic i sam uczeń.
Metoda nie dotyczy wyłącznie edukacji szkolnej – w każdym wieku gimnastyka mózgu może zmienić nasze funkcjonowanie w zakresie procesów pamięciowych. Dorośli, szczególnie osoby żyjące w dużym stresie, dzięki kinezjologii mają szansę na zachowanie dobrego stanu umysłu do późnej starości i pokonanie licznych ograniczeń, które starość przynosi.